Death road II

Na de busrit vanuit Huancayo kwamen we helemaal afgemat in Ayacucho aan. Hier werden zoveel jaar geleden de laatste spaanse bezetters onthoofd.
Het is een levendige stad met elke dag wel wat te beleven: Fanfares die door de stad trekken gevolgd door een hele stoet, optredens met lokale volksdansen, levendige restaurantjes,…

Na 3 dagen mooie wandelingen in de stad, veel en heerlijke eten en de nodige frisse pintjes was het weer tijd om verder te reizen.

Weer een busrit van 12u naar Andahuaylas. Een vreselijke bus, prop vol, en zelfs mensen die met hun schaap de bus opstappen… Maar ongelofelijke uitzichten!!!
En zoals ook vorige keer hebben we toch weer een paar keer bijna een hartstilstand gehad. Soms rijd je naast een afgrond van, zonder zever, meer dan 500m diep!
Die buschauffeurs kunnen hier wel rijden... dat is zeker.

Volgende ochtend, terug vroeg opstaan en ditmaal een veel aangenamere bus naar Cuzco. Het uitzicht was minder afwisselend dan de vorige ritten en de weg is voor een groot deel geasvalteerd. Na 9 uur rijden komen we eindelijk aan…

Cuzco… een heerlijk stad!!!!!
Ongelofelijk mooi, heel veel te zien en te doen, veel (muziek)café´s en er zijn veel mensen die Engels spreken. Toch wel handig, al begint het wel te lukken om ons in het spaans te behelpen.

Het plan is om hier meer dan een week te blijven. Ook omdat we eindelijk bericht gekregen hebben van de bank over onze visakaart… Woensdag zouden we terug geld hebben, woehoew!! Laura moet zich serieus inhouden om niet ons laatste centjes hier te verbrassen.

En om een idée te geven van wat het leven hier kost: We zitten nu in een hostel voor 4 euro per nacht incl kamer voor 2, ontbijt, tv-kamer, gemeenschappelijk sanitair, en een bibliotheek met info over alles wat hier te doen valt. Gisteren avond zijn we in een restaurantje een menu (soep, hoofdgerecht, dessert en thee) gaan eten voor 1 euro per man… heerlijk zo leven :).