Machu Pitchu here we come...

Na 3 dagen heerlijk kuieren door de stad, nog wat spaans leren en ons nog wat verder zorgen te maken over ons cash geld dat nu echt bijna op is, is het eindelijk zo ver...

Onze Visa-kaart is eindelijk aangekomen op het consulaat in Cuzco, met dank aan onze bank in België en de mama en de papa die goed mee geholpen hebben.

En ne stamp onder die pummels van Visa hun kont, die hun naam op vlak van service alles behalve waard zijn!!!!

Maar nu we terug geld hebben, zijn we weer toerist op en top.

Vandaag boeken we dus een 5-daagse alternatieve inca-trektocht (Salkantay genaamd) naar 1 van de 7 wereldwonderen... Machu Pitchu. Morgenvroeg (of deze nacht dus) om 4u vertrekken we. Dit zal de eerste maal, sinds ons vertrek, echt afzien worden... Hoera!

Enige minpunt is dat de weersvoorspellingen ons niet gunstig zijn.

Dus hopelijk tot binnen 5 dagen :)

Death road II

Na de busrit vanuit Huancayo kwamen we helemaal afgemat in Ayacucho aan. Hier werden zoveel jaar geleden de laatste spaanse bezetters onthoofd.
Het is een levendige stad met elke dag wel wat te beleven: Fanfares die door de stad trekken gevolgd door een hele stoet, optredens met lokale volksdansen, levendige restaurantjes,…

Na 3 dagen mooie wandelingen in de stad, veel en heerlijke eten en de nodige frisse pintjes was het weer tijd om verder te reizen.

Weer een busrit van 12u naar Andahuaylas. Een vreselijke bus, prop vol, en zelfs mensen die met hun schaap de bus opstappen… Maar ongelofelijke uitzichten!!!
En zoals ook vorige keer hebben we toch weer een paar keer bijna een hartstilstand gehad. Soms rijd je naast een afgrond van, zonder zever, meer dan 500m diep!
Die buschauffeurs kunnen hier wel rijden... dat is zeker.

Volgende ochtend, terug vroeg opstaan en ditmaal een veel aangenamere bus naar Cuzco. Het uitzicht was minder afwisselend dan de vorige ritten en de weg is voor een groot deel geasvalteerd. Na 9 uur rijden komen we eindelijk aan…

Cuzco… een heerlijk stad!!!!!
Ongelofelijk mooi, heel veel te zien en te doen, veel (muziek)café´s en er zijn veel mensen die Engels spreken. Toch wel handig, al begint het wel te lukken om ons in het spaans te behelpen.

Het plan is om hier meer dan een week te blijven. Ook omdat we eindelijk bericht gekregen hebben van de bank over onze visakaart… Woensdag zouden we terug geld hebben, woehoew!! Laura moet zich serieus inhouden om niet ons laatste centjes hier te verbrassen.

En om een idée te geven van wat het leven hier kost: We zitten nu in een hostel voor 4 euro per nacht incl kamer voor 2, ontbijt, tv-kamer, gemeenschappelijk sanitair, en een bibliotheek met info over alles wat hier te doen valt. Gisteren avond zijn we in een restaurantje een menu (soep, hoofdgerecht, dessert en thee) gaan eten voor 1 euro per man… heerlijk zo leven :).

Death Road!!

Zoals eerder al gezegd hebben we een (luxe)bus genomen van Lima naar Huancayo. De rit duurde een kleine 10 uur. Heel comfortabel, de ene film na de andere (gelukkig in het engels, spaans ondertiteld), zelfs een warme maaltijd incl. Dit alles voor 7 euro per persoon.



Huancayo is een drukke, typische peruaanse stad. Stof, uitlaatgassen en veel lawaai. Lima kon ons meer bekoren. Om toch nog iets gezien te hebben en even weg te zijn van de drukte, hebben we een georganiseerde dagtrip gedaan.


Na 2 dagen in Huancayo hadden we er genoeg van. Op naar het volgende! We namen terug de bus naar Ayacucho. Ditmaal geen luxe...de bagage bovenop de bus gebonden, geen films, geen eten, geen asfaltwegen en geen wc. Als je dringend moest, verwittigde je de chauffeur die dan even later aan de kant stopte zodat je je ding snel (heel snel!) kon doen.

De rit duurde opnieuw 10 uur. Dit op een heel smalle bergweg, rijdend langs de afgrond, met continue haarspeldbochten, en als de brug te smal was reden we dwars door de rivier. Een echt spannende rit met prachtige uitzichten en landschappen. Al hebben we wel een paar keer voor ons leven gevreesd... :-)

Spannende dagen...

Dag 2 in BA.

Na onze daguitstap in Palermo, een schitterende wijk in BA, bleken onze paspoorten en bank- en visakaart verdwenen te zijn.
Verloren of gestolen, we weten het nog steeds niet met zekerheid, maar de kans is groot dat er iemand heel lange vingers had... .

Opzich allemaal niet zo erg, maar best spannend want de volgende namiddag moesten we het vliegtuig halen naar Lima (Peru). Wat doet ne mens dan: Snel beginnen rondlopen! Dezelfde avond nog naar de flikken, een armzalig kot. Vroeg opstaan om als eerste aan de ambassade te staan om dan 2 uur later al veel opgeluchter met 2 nieuwe paspoorten rustig te gaan inpakken voor onze vliegreis.

We hebben nog wat geld over om te overleven, maar de bankkaarten lijken niet zo gemakkelijk in orde te komen. Visa international my ass... Ze zijn 24 op 24 bereikbaar op onbestaande nummers!

Ondertussen hebben we 2 zalige dagen Lima achter de rug bij familie van Laura. Een heerlijk bed, een lekkere douche, veeeeel eten,... En ondanks de negatieve informatie over Lima, blijkt het toch een levendige stad te zijn vol kleurrijke historische gebouwen en plaza´s. Toch opletten geblazen want de lange vingers zijn talrijk! Maar sinds ons trauma hebben we ogen op onze rug gekregen :).

Als alles mee zit, nemen we morgen namiddag (maandag) een 6 uur durende bustrip naar Huancayo, ten oosten van Lima.

Hasta luego!

Buenos Aires... El inicio!

Ola!

Na 2 keer overstappen, onderhandelen om een vervroegde vlucht van Brazilië naar Argentinië te nemen (anders moesten we 12 u wachten), een te dure busreis van een uurtje en een flinke wandeling met onze rugzak, zijn we veilig maar stik kapot in ons Hostel geraakt.

We slapen in een kamertje met 2 stapelbedden, elk 3 ettages. Appart slapen hadden we niet veel zin in. Dan maar met 2 op een matrasje van 90 cm breed en niet bewegen of 1 van de 2 ligt 2m lager op de grond ;).

Buiten een paar chique winkelstraten en een gore pizzatent voor ons avondmaal hebben we nog niet veel gezien. Het is hier 16 graden en bewolkt, met af en toe regen... een normale winterdag in BA.

Morgen vliegen we naar Lima en daar begint het pas echt...

ps slechte uitvinding zo´n qwertyklavier!

stressssss....

Eindelijke het is bijna zover!!...
Maar natuurlijk eerst nog het trouwfeest van Jo en Ans, verhuizen, reis voorbereiden,...
Kortom verzuipen in het werk om zeker niet uitgerust te vertrekken.
Geen probleem,
we hebben immers 4 maanden om te doen en te laten wat we willen.

Nog 5 dagen...