...The Beach...

Zaterdag 25 oktober zijn we in Mancora aangekomen. Na een busreis van 21 uur is dit 'the place to be' om uit te rusten! Het is 8 uur 's morgens en al loeiheet...

Van vermoeidheid nemen we het eerste hostel dat de taxichauffeur ons aanwijst. Heel basic maar te doen voor een nacht. We slapen in een hut gemaakt van bamboe maar dan wel vol luchtgaten: gevolg is dat de kamer zich naar de avond toe snel zal vullen met muggen. Gelukkig is er een muskietennet om onder te slapen.

Voor de tweede nacht zoeken we een ander hostel, bij de buren. Wel iets duurder maar zoveel aangenamer, properder, ruimer,... We slapen in een bungalow, weer gemaakt uit bamboe maar deze keer zonder gaten.

Mancora is ideaal om te chillen, veel visschotels te eten, te surfen, kitesurfen, zwemmen... De eerste dag zijn we samen een les surfen gaan volgen. Man, man, da is niet simpel! Het is voor beginners eigenlijk enkel een kwestie om je evenwicht zo lang mogelijk te behouden. De eerste paar keren val je natuurlijk direct van je plank, wat niet aangenaam is met de hoge kracht van de golven. Maar na enkele keren proberen konden we al braafjes op onze plank blijven staan. Spijtig genoeg hebben we hier geen bewijsmateriaal van :-(

Net bij de laatst genomen golf, bezeerde Laura haar voet en hield het daarom voor de komende dagen voor bekeken.

Pieter, die kreeg er maar niet genoeg van en ging de volgende dag kitesurf-lessen nemen. Na de eerste les kreeg hij al de smaak serieus te pakken. Om al een beetje te kunnen kitesurfen zou je 7 tot 8 uur les moeten nemen, dus waarom niet.

Heerlijk zo zweven op het water! Maar oh zo vermoeiend!! En als kers op de taart zwemt er een speelse walvis voorbij tijdens de eerste les in het water... Super!!
Laura ging mee als supporter en fotograaf van dienst. Kitesurfen is een dure sport maar eens je eraan begint wil je niet stoppen. Curieus wat onze belgische kust hierin te bieden heeft...
Onze laatste dag aan het strand in Mancora, spoelt er nog even een dode zeeleeuw aan... man dat stinkt! Zelfs de zee ruikt plaatselijk naar rotte vis :). En ze hebben hier niet echt een opruimdienst. Bijgevolg is er een local die met een stok het beest terug wat de zee induwt, om dan 300m verder weer aan te spoelen.

Tijd om andere oorden op te zoeken dus...

Woensdag 29 oktober nemen we noodgedwongen de nachtbus terug naar Lima want op 31 oktober vertrekt onze vlucht naar Buenos Aires...